De Geschiedenis
Van Hongaarse Wijn
Op het grondgebied van het land dateren archeologische vondsten die wijzen op de eerste druiven en wijn uit BC. Ze leiden naar de 1e eeuw, naar de Kelten. De uitbreiding van het Romeinse rijk bereikte ook het Karpatenbekken. De Romeinen vonden bijzonder gunstige omstandigheden in de Balaton-hooglanden en Szerémség voor de verdere ontwikkeling van hun wijnbouw.
Het succes wordt bewezen door het feit dat de wijn uit het grensgebied van Pannonië, het huidige Transdanubië, een concurrent is geworden van Italiaanse wijnen. Daarom keizer Domitianus n.Chr In 1992 verbood hij de wijnproductie en beval hij de uitroeiing van de wijnstokken. Herbeplanting van wijnstokken Keizer Probus Valerius, die in 282 n.Chr. opdracht gaf om de hellingen van Mons Almus (Hongaarse naam Tarcal en Olaszhegy, huidige Kroatische naam Fruska Gora) in Szeremség te beplanten met wijnstokken. Van daaruit verspreidde het zich weer naar het naburige Baranya, aan de kant van het Balatonmeer, en vervolgens ook naar andere regio’s. De continuïteit van archeologische vondsten die de druiven- en wijnproductie in de Balaton-hooglanden bewijzen, kan tot op de dag van vandaag worden herleid. Met de Hongaarse verovering en de acceptatie van het christendom nam het gebied en het belang van de wijnproductie aanzienlijk toe.
De wijnbereiding van het Karpatenbekken werd beïnvloed door de oude tradities van Binnen-Azië en de Kaukasus, meegebracht door de Hongaren, evenals door praktijken met Romeinse wortels die overleefden en werden overgenomen in Pannonia. Dit alles werd sterk beïnvloed door de kennis en smaak van de zich bekerende benedictijnen en de later gevestigde leerorden, evenals de kennis en smaak van de geïmmigreerde kolonisten uit Italië, Bourgondië, Anjou en het Rijndal. Naast het specifieke klimaat en de diverse bodemgesteldheid is deze schat aan traditie ook een belangrijke factor in het unieke karakter van Hongaarse kwaliteitswijnen. De eerste vermelding van het zelfbestuur van Vrzőhegy, de promontoriums, dateert uit 1271. De juridische documenten met betrekking tot de oorsprong van de wijnen – en vooral het wetboek van de stad Boeda, dat teruggaat tot 1244 – getuigen van een volwassen wijngaardorde en wijnrechtpraktijk. Het werd beschouwd als een oude traditie, dat er op de wijngaard “een wet zou moeten zijn op het gebied van wijngaarden voor alle eigenaren van wijngaarden, of ze nu edelen, ridders of lijfeigenen zijn”. De beroemdste en meest gewaardeerde wijngebieden van het Árpád-tijdperk waren de volgende: Szerémség, Balaton-vidék, Szekszárd, Somló, Ruszt-Sopron, Buda, Arad. Tijdens de Anjou, de XIV. In de 19e eeuw werden de wijnen van Baranya, Bratislava, Mátra-vidék, Ermellék, Ménes en Küküllő beroemd.
Na een bloei in de Middeleeuwen, tijdens de anderhalve eeuw van Turkse onderwerping, werd de Hongaarse wijnproductie ernstig beschadigd. In deze periode nam de regio Tokaj de rol over van Szerémség, bezet door de Turken in 1523, bij de productie van aszú-wijn. De eerste schriftelijke sporen van de Aszú-wijnen van het Tokaj-gebergte zijn te vinden vanaf de jaren 1550. In de geest van de eeuwenoude traditie zorgden ze strikt voor de originaliteit van de wijnen in elke plaats, en in 1655. Evi XXXI. In de wet is dit – voor het eerst – schriftelijk opgenomen. De CXVIII uit 1723. En de wet zegt het volgende over de bestraffing van wijnvervalsers: “Zij die uitstekende wijnen van inferieure wijngaarden en plaatsen vervangen en onder hun naam verkopen, worden gestraft met het onmiddellijke verlies van al hun wijnen…” In de periode die volgde, binnenlandse en buitenlandse politieke omstandigheden waren niet gunstig voor de verdere ontwikkeling van de Hongaarse wijn. Pas tijdens het bestaan van de Oostenrijks-Hongaarse monarchie (1867–1918) kreeg de wijnproductie een nieuwe impuls en begon serieus professioneel werk op het gebied van wijnbouw, oenologie, regulering en handel. Nieuwe markten openden zich voor Hongaarse wijnen. De phylloxera-ziekte (infectie veroorzaakt door de Amerikaanse wortelluis), die vanaf de jaren 1870 de plantages van Europa decimeerde, ontsnapte ook niet aan het Karpatenbekken. De XX. Aan het begin van de eeuw had een groot deel van de wijngaarden ernstige schade opgelopen. Als verdediging werden aanvankelijk nieuwe gebieden in de druiventeelt opgenomen – voornamelijk op zandgrond. Uiteindelijk was de oplossing niet dit, maar de verspreiding van nobele Europese stokken geënt op Amerikaanse wortels. Deze procedure kan worden gekoppeld aan de naam van Zsigmond Teleki.
Na de Tweede Wereldoorlog, vanaf 1948, kwamen er serieuze breuken in de productie van druiven en wijn. Het primaire doel van grootschalige landbouw was uitsluitend om een zo groot mogelijke hoeveelheid te bereiken. Deze periode werd vooral gekenmerkt door gedachteloze installaties. Rond deze tijd konden alleen degenen die konden proeven van de “zelfgemaakte” voorraden die in de hoeken van de kleine kelders verborgen waren, de echte schatten van het Hongaarse landbouwlandschap leren kennen. De wettelijke en economische regels die verbonden zijn aan het lidmaatschap van de Europese Unie moedigen producenten aan om voortdurend te verbeteren. In Hongarije bracht het jaar 2011 nieuwe regelgeving op het gebied van kwaliteit en oorsprongsbescherming. Hongarije maakt nu deel uit van het verenigde Europese systeem. Een van ‘s werelds meest gerenommeerde gespecialiseerde schrijvers, Hugh Johnson, noemt in veel van zijn werken Hongarije, samen met Frankrijk en Duitsland, als de bewaarder van de Europese wijntradities.
Naast de wereldberoemde zoete Tokaji hebben ook fruitige maar volle droge witte wijnen, de aangenaam zurige Kadarka of de lang rijpende Cabernet Franc een thuis gevonden in deze streek. Onze droge witte wijnen en champagnes bereiken steeds meer veeleisende consumenten in binnen- en buitenland.
De wijnregio’s van Hongarije, die in de omhelzing van het Karpatenbekken liggen, zijn het waard om te concurreren met ‘s werelds bekendste wijnregio’s in hun diversiteit en uniciteit.
Onze huidige regelgeving voldoet volledig aan de bepalingen van de EU-lidstaten en het landschap en terroir – inclusief de Hongaarse wijnbouwers – blijven hun uniekheid behouden.
Het behoud hiervan is de verantwoordelijkheid van elke generatie.
